تهوع

آنتوان روکانتن مورخی است که در بویل فرانسه زندگی می‌کند. او نوشتن خاطراتش را شروع می‌کند تا بتواند به این طریق حس و حال غریب و بیمارگونه‌ای را که چند روزی است آزارش می‌دهد، توضیح دهد. دقیقاً نمی‌داند چه‌اش شده، اغلب فکر می‌کند که اصلاً دلیلی ندارد خاطراتش را بنویسد. با وجود این، چند روز بعد آنچه اسمش را تهوع گذاشته، چنان بر او غلبه می‌کند که او از کوره در می‌رود و تمام حقایق، جزئیات، احساسات و هر فکر و تصوری را که در درون و در جهان بیرون اتفاق می‌افتد، ثبت می‌کند. 
طی ده سال گذشته آنتوان روکانتن درباره‌ی مارکی دو رولبون تحقیق کرده است؛ او اشراف‌زاده‌ای فرانسوی بوده که در طول انقلاب فرانسه زندگی کرده. رلبون اصالتاً اهل بویل است برای همین روکانتن به این شهر نقل مکان کرده تا تحقیقاتش را کامل کند و کتابی درباره‌ی او بنویسد. اما تهوع او خیلی زود به تحقیقاتش راه پیدا می‌کند. هر زمان که به آینه نگاه می‌کند، نمی‌داند تصویر خودش را می‌بیند یا رلبون را. طولی نمی‌کشد که علاقه‌ به کارش را از دست می‌دهد و می‌فهمد هرگز نمی‌تواند تحقیقاتش در مورد رلبون را به سرانجام برساند و او را بشناسد، انگار رلبون هنوز زنده است. روکانتن احساس می‌کند گرفتار گذشته شده است و زندگی در لحظه حال را انتخاب می‌کند. 
روکانتن کم کم می‌فهمد حالت تهوعش به پرسشش درباره‌ی هستی مربوط می‌شود. او می‌فهمد از رلبون و گذشته برای توجیه کردن وجود خودش استفاده می‌کرده. روکانتن سرکشانه وجود خود را اثبات می‌کند و ادعا می‌کند هر کسی را که می‌بیند از تصدیق وجود خود می‌ترسد. روکانتن که روی وجود اشیا و انسان‌ها تمرکز کرده، کشف می‌کند که «وجود بر ماهیت مقدم است». 
روکانتن معشوق پیشینش، آنی، را در پاریس ملاقات می‌کند. روکانتن امیدوار است دوباره رابطه‌شان را از سر می‌گیرند، اما وقتی می‌بیند با همدیگر آنچنان حرفی ندارند، ناامید می‌شود. بیهوده تلاش می‌کند موضوع تهوع را برای آنی توضیح دهد، اما آنی متوجه نمی‌شود. از همدیگر جدا می‌شوند و هر دو می‌دانند دیگر همدیگر را نمی‌بینند. روکانتن به بویل بازمی‌گردد و مصمم است با پذیرفتن وجودش در حال، خود را از گذشته برهاند.