پنج قدم فاصله

استلا گرانت، دانش‌آموز دبیرستانی، پس از پایین آمدن تب و گلودرد، خود را به بیمارستان می‌رساند. استلا در شش سالگی مبتلا به فیبروز کیستیک تشخیص داده شد و می‌داند که این علائم می‌تواند تهدیدی برای زندگی‌اش باشد. استلا یک رژیم سخت از داروها دارد تا بیمار نشود و جای خود را در لیست نوبت‌های پیوند ریه از دست ندهد. عزم او برای زنده ماندن و سالم ماندن ناشی از این است که نمی‌خواهد والدینش بیشتر از این رنج ببرند، زیرا آنها پس از مرگ خواهر استلا، ابی در سال قبل، طلاق گرفتند. دوست استلا، پو، که او از اولین تشخیص بیماری‌اش او را می شناخت، نیز در بیمارستان بستری است. استلا با یک بیمار جدید فیبروز کیستیک در همان طبقه ملاقات می‌کند، ویل نیومن، که دارای عارضۀ جدی B. cepacia است. این بیماری تقریبا همیشه کشنده است. اگرچه استلا در ابتدا ویل را جذاب می‌داند، اما بلافاصله به دلیل سرپیچی ویل از قوانین بیمارستان تغییر عقیده می‌دهد. استلا قصد دارد از ویل دور بماند، که به هر حال باید این کار را انجام دهد زیرا بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک برای جلوگیری از آلودگی متقابل باکتری‌ها نمی‌توانند در فاصلۀ 6 فوتی از یکدیگر قرار بگیرند. ویل، که دو هفتۀ دیگر هجده ساله می‌شود، معتقد است که به زودی به دلیل بیماری خود خواهد مرد و تصمیم دارد پس از رسیدن به سن قانونی، درمان را متوقف کرده و بتواند سفر کند.
 این دو شروع به مصرف داروهای خود با هم از طریق اسکایپ می‌کنند و با یکدیگر بیشتر آشنا می‌شوند. هنگامی که ویل درمی‌یابد که خواهر استلا مرده است، سعی می‌کند در مورد آن با او صحبت کند، اما او عصبانی می‌شود و از صحبت با او امتناع می‌کند. 
با ایجاد عفونت اطرف لولۀ تغذیۀ استلا، دکتر می‌گوید که برای تعویض لوله نیاز به جراحی دارد. ویل متوجه می‌شود که این اولین عمل جراحی استلا بدون ابی خواهد بود و برای تسلی دادن او به اتاق او می‌رود. در این مرحله، استلا متوجه می‌شود که عاشق ویل است. پس از رفتن استلا برای عمل جراحی، بارب، یکی از پرستاران استلا، جلوی ویل را می‌گیرد و به او یادآوری می‌کند که حضور او در نزدیکی استلا می‌تواند او را بکشد. ویل احساس گناه می‌کند، و اگرچه استلا سعی می‌کند پس از عمل جراحی با ویل تماس بگیرد، او از دوست استلا می‌خواهد این پیام را به او بدهد که آنها نمی‌توانند با هم باشند.
استلا، خشمگین از همۀ چیزهایی که بیماری از او گرفته است، تصمیم جدیدی می‌گیرد. او به ویل می‌گوید که به جای شش فوت، پنج فوت از هم فاصله را رعایت کنند. در آن شب، آنها در اطراف بیمارستان با حفظ فاصله، قدم می‌زنند.
روز بعد تولد هجده سالگی ویل است و استلا تدارک یک مهمانی غافلگیرکننده برای او می‌بیند.
 در حالی که آنها در کافه تریا با دوستانی که استلا جمع کرده مشغول غذا خوردن هستند، بارب وارد می‌شود و به استلا، ویل و پو دستور می‌دهد که به اتاق‌هایشان برگردند. در آن شب پو به طور ناگهانی می‌میرد. استلا مضطرب می‌شود و بعداً، به ویل می‌گوید که به پارکی در چند مایلی بیمارستان بروند.
همانطور که استلا و ویل به سمت پارک می‌روند، با یک حوض یخ زده روبرو می‌شوند و روی آن می‌چرخند. استلا پس از مرگ پو، دیگر نمی‌خواهد زندگی خود را به حالت تعلیق در بیاورد. او و ویل در نهایت یکدیگر را در آغوش می‌گیرند. ویل به استلا می‌گوید که او را دوست دارد. در همین لحظات، استلا پیامکی دریافت می‌کند که ریه‌های جدیدش در راه است. او ابتدا به ویل نمی‌گوید، زیرا دیگر قصد ندارد ریه‌ها را بگیرد و ترجیح می‌دهد با ویل باشد. اما ویل نیز پیامی با همین اطلاعات دریافت می‌کند و از استلا می‌خواهد که ریه‌ها را بپذیرد. در حین بحث با ویل، استلا روی یخ می‌افتد و با شکستن یخ‌ها در آب یخ‌زده فرو می‌رود. ویل می‌پرد و استلا را بیرون می‌کشد. آنها به بیمارستان بازگردانده می‌شوند، جایی که ویل، استلا را متقاعد می‌کند که ریه‌ها را بگیرد. در حالی که استلا در حال جراحی است، ویل متوجه می‌شود که حضور او فقط و فقط آسیبی است به زندگی استلا.
پس از اینکه استلا بیدار می‌شود، او در حیاط بیرون اتاقش در کنار چراغ‌های پارک می‌ایستد. ویل، از طریق تلفن از استلا خداحافظی می‌کند و سپس قدم زنان دور می‌شود.
هشت ماه بعد، ویل در راه برزیل است و استلا در راه رم. استلا با ریه‌های جدیدش بهبود یافته است و در حالی که ویل همچنان بیمار است، او به رژیم خود پایبند مانده. در فرودگاه، استلا و ویل به هم نگاه می‌کنند و به سمت یکدیگر می‌آیند، و مطمئن می‌شوند که پنج فوت فاصله دارند.