مرگ قسطی

«مرگ قسطی» یک رمان ۷۲۴ صفحه‌ای است که شصت صفحه‌ی اولش شاید سخت‌ترین بخش کتاب است. در این شصت صفحه نویسنده درددل می‌کند و از حرفه‌اش که پزشکی است، از گوستن سابایو که او هم پزشک است و هم پسرخاله‌اش، از منشی پیرش، از خواهرزاده‌ی منشی‌اش و همچنین از مادرش و از رمان افسانه‌واری که گمشده شکایت می‌کند. روایتی هذیان‌وار دارد. بعد از آن ما با داستان کودکی فردینان، شخصیت اصیل کتاب طرف می‌شویم که درواقع زندگی خود سلین است. از پدر و مادرش که بی‌امان درگیر فقری پیش‌پاافتاده‌اند: اینکه چگونه با عایدی مختصر بسازند. برای پدر و مادر او تنها یک راه وجود دارد: از خودگذشتگی. مادرش کوششی جانکاه می‌کند تا میزهای گرد کوچک و هرجور خرت و پرت را بفروشد. پدرش، که کارمند آتش‌نشانی کوکسینل است، از آزار رئیس بخش رنج می‌برد. تنها مادربزرگش کارولین می‌توانست گلیم خود را از آب بیرون کشد؛ کرایه‌ی اتاق‌هایش را می‌گرفت، و مستأجرها هرقدر سوراخ مستراح را می‌بستند تا موردی برای شکایت پیش آید او سوراخ را باز می‌کرد. اما یک روز ژانویه، همین‌طورکه مشغول وررفتن با آب سرد بود، به ذات‌الریه مبتلا شد و مرد. 
سلین در این رمان نسبت به پدر و مادرش بی‌رحمانه است. سلین می‌گوید که مادربزرگ آن‌ها را تحقیر می‌کرد. او خود نیز چنین احساسی نسبت به والدینش داشت. پدر و مادری با اعمال بسیار اشتباه. سفر رقت‌بارشان به انگلستان نمونه‌ای است از این کردارها. 
پدرش اوگوست هم مردی است پرچانه که در حرف زدن کسی به گردش نمی‌رسد. شنوندگان را گیج می‌کند و گاهی شگفت‌زده. ازش هر سؤالی می‌خواهید بکنید، محال است پاسخی نداشته باشد. پسربچه یعنی لوئی در کنار این آدم‌های بی‌پول بزرگ می‌شود، بی‌آنکه درکش کنند. تنبیه‌اش می‌کنند، به او سیلی می‌زنند و وقت‌شان را به گوش کردن حرف‌های او تلف نمی‌کنند. به کم‌ترین خطایی پدر و مادر لوبی تصور می‌کنند با گناهی پلید روبه‌رو شده‌اند. از هم‌اکنون پسرشان را پای سکوی اعدام می‌بینند. سرانجام، امتحان نهایی دوره‌ی ابتدایی فرامی‌رسد. این پسر بی‌سروپا بالاخره مدرکش را می‌گیرد یا نه؟ لوئی در امتحان قبول می‌شود و سر کار می‌رود؛ به یک پارچه‌فروشی. پدر و مادرش در این فکر هستند که او نیز پول به خانه می‌آورد و دیگر سر بار آن‌ها نیست. ولی این وضع دیری نمی‌پاید. پسر پا جای پدر می‌گذارد. او هم با آزار رئیس بخش که مردی است سخت‌گیر و نفرت‌انگیز درگیر می‌شود. به فردینان تهمت می‌زنند و می‌اندازنش بیرون. شغل دیگری به‌دست می‌آورد. این‌بار رئیس بخشی وجود ندارد و غائله‌ای هم پیش نمی‌آید. اما پس از مدتی او را به دزدی متهم می‌کنند. او بی‌گناه است و همین‌جا و در این سن‌وسال است که به وجوه شیطانی و پلید انسان پی می‌برد.
هنگامی‌که امکان می‌یابد به کمک عمو ادوار در انگلستان زبان انگلیسی بیاموزد، دیگر بچه نیست. تجربه دارد. او در کالج مینول درس می‌خواند و وقتی یک کالج دیگر تأسیس می‌شود همه‌ی شاگردان به‌جز او و ابلهی به نام ژونگکیند به آن مؤسسه می‌روند. فردینان روزها ژونگکیند را به گردش می‌برد و رفت‌وآمد کشتی‌ها را تماشا می‌کنند. این مقطع از زندگی او خوش است و آرام آرام بزرگ می‌شود.
در یکی از همین روزها، پیامی به دستش می‌رسد که باید به خانه برگردد. می‌رود اما بیکار است. افسرده و دل‌زده در شهر پرسه می‌زند. شبی چون دیر به خانه می‌آید پدرش شروع به داد و فریاد می‌کند. دیگر نوجوان تحمل نمی‌کند و پدرش را کتک می‌زند و این همسایه‌ها بودند که پدر را از زیر دست و پای پسر نجات می‌دهند. 
این برخورد او را به رفتن به جبهه‌های نبرد و جنگ مشتاق‌تر می‌کند.